Zinloze vernieling heeft er flink ingehakt bij Almelose kunstenares Biemans

ALMELO – Het was een brute en zinloze daad, het vandalisme waarmee twintig kunstwerken, resultaat van elf jaar zwoegen, werden vernield in januari 2017. Het raakte beeldend kunstenaar Linda Biemans tot in haar ziel. Maar ze is er weer, met een expositie in Hof 88 in haar woonplaats Almelo. „Ik durf mijn werk weer te laten zien.”

Ze vindt het pijnlijk en confronterend om naar de twee beelden te kijken. Het zijn twee creaties, beide zonder titel, die vorig jaar januari aan blinde vernielzucht ten prooi vielen, maar waarvan Linda Biemans (59) de restanten bewaart en koestert. Het ‘portret met afwezig gezicht’, dat associaties oproept met Cleopatra en haar in 2008 de Herman Krikhaarprijs opleverde, bestaat sinds die dramatische dag uit drie stukken marmer.

Bloed

Een ander ingenieus beeld, waarin een kapsel vol krukspelden valt te herkennen, is op twee plekken met een rode kleur gemarkeerd. Het is als bloed, dat de verwonding van het beeld symboliseert, beaamt Biemans. „Het valt niet mee om naar deze twee beelden te kijken”, zegt ze over de beschadigde kunstwerken, die in een aparte ruimte van Hof 88 worden tentoongesteld.

Pijnlijk

„Het blijft pijnlijk, de herinnering aan al die werken die verloren zijn gegaan”, zegt Biemans over de bewust dag in januari 2017, toen elf jaar noeste kunstenaarsarbeid in de vorm van twintig beelden teniet werd gedaan. Schadepost: zo’n 80 duizend euro. Een dader is nooit aangehouden.

Ik kon een paar maanden eigenlijk helemaal niets

Linda Biemans

Maar beeldend kunstenaar Linda Biemans is terug van weggeweest en exposeert sinds afgelopen zondag haar werk in Hof 88 in Almelo. Ze doet dat samen met Maarten van Aken (schilderijen) en Elsbeth Cochius (grafieken). De geëxposeerde beelden van Biemans zijn werken die de voor haar zo rampzalige januaridag of ongeschonden doorstonden, of die als nieuwe creaties aan het brein van de kunstenares ontsproten.

Creativiteit

Dat laatste ging allerminst vanzelf. ,,Ik kon een paar maanden eigenlijk helemaal niets, het was een soort writer’s block, die me het werken voor een groot deel onmogelijk maakte. Pas in Italië, waar ik elk jaar rond april naar toe ga en atelierruimte huur om te werken, ben ik er doorheen gekomen. In het begin van mijn verblijf daar hakte en deed ik maar wat. Ik werkte wel, maar er zat geen idee, geen creativiteit achter. Pas de laatste drie dagen merkte ik dat de creativiteit terug was.”

De expositie in Almelo, afgelopen zondag geopend, voelt dan ook goed. „Ik durf mijn werken weer te laten zien.”

Related Posts